بازی های بومی محلی (تپ چو کا )

بازی محلی تپ چو 

از بازیهای زیبا و مفرح نسل های پیشین و مردم دیارخجیرکلای نوربازی محلی تپ چوب (بازی با چوب و توپ ) بوده که  امروزه  به سبب اینکه بیشترجوانان و نوجوانان روستا به دلیل اشتغال و پرداختن به کارهای صنعتی در شهرکمتر در روستا حضور دارند این ورزش رو به فراموشی رفته است

درورزش تب چو  وسایل مورد نیاز یک چوپ تقریبا نیم متری با قطزی مناسب برای زدن توپ و همچنین یک توپ کوچک شبیه توپ بیس بال و تعدادی افراد بع عنوان بازیکن که  تقسیم نفرات و قواعد بازی بدون حضور داور بازی بوده است و همه بازیکنان حاضر در زمین بدون مخالفت و اعتراض نتیجه بازی را می پذیرفتند

بازیکنان در زمین به دوگروه مساوی تقسیم میشدندکه یک گروه وظیفه زدن توپ با چوب را داشت (به اصطلاح سربودن) یک گروه دیگر وظیفه توب دهنده به نفر ی که وظیفه زدن توپ با چوب را داشت وگرفتن توپ و پرتاب آن به سمت گروه اولی به قصد برخور به آنها و خارج کردن آنها از گروه سر را داشت  که از نظر مهارت در توپ زدن و فرار به موقع و توپ گیری نفرات به صورت یکسان در دو تیم حضور داشتند از نکات جالب قواعد بازی آن گروهی که اول باید توپ را می زدند(به اصطلاح سربودن) "سربودن در اینجا یعنی اول "به ترتیب هر نفر یک یکبار میتوانست به توپ ضربه بزند معمولا آن نفری که مهارت بیشتری داشت آخر توپش را میزد و سه بار حق ضربه زدن را داشت در این بین اگر توپ اصطلاحا چک (برخورد )می گرفت و به جای دوری میرفت بازیگران باسرعت خودشان را به معیار که باسنگ مشخص شده بود میرساندند و بعد از برگشت دوباره حق ضربه زدن به تپ را داشتند در این بین اگر بازیکنان حاضر در گل موفق میشدند توپ ضربه زده را در هوا با دست بگیرند جای بازیکنان در زمین عوض میشد وآنهایی که وظیفه توپ زدن را داشتن (به اصطلاح سربودن) بودند حالا باید و ظیفه تیم مقابل را انجام دهند و باز از قواعد این بازی اگر توپی که سمت بازیکنی پرتاب شده بود و به او اصابت میکرد باز جای بازی عوض میشد ولی اگر بازی کن میتوانست توپی که سمت ایشان شلیک شده را با دست در هوا مهار کند بازنده بازی نبودند و میتوانستند در سر باشند
از نکات جالب توجه این بازی علاوه بر دوندگی و سرعت دقت در توپ زدن را به همراه داشت و بدون حضور داور نتیجه بازی مورد قبول طرفین بوده است
همیشه همه ضربه ای که بازیکنان با چوب به تپ میزدند باعث پرتاب تب نمی شد و حتی که بازیکنان ماهر هم  همه ضرباتشان با موفقیعت همراه نبود و به صورت شانسی و تصادفی بعضی از تپ اصطلاحا چک (برخورد) میکرد و در این میان نحوه بازیکن تپ دهنده هم بی تاًثیر نبود

می طلبد مسولین و اهالی محترم روستا با برگزاری آداب و رسومات و بازی های بومی وقدیمی  از فراموشی آداب و روسوم و ورزشهای بومی و محلی جلوگیری نموده وآنها را دوباره احیاکنند .